"Hepsi de alçalmış bakışlarla mezarlarından çıkarlar. Tıpkı yayılan çekirgeler gibi. " KAMER 7
Milyarlarca insanın topluca dirilişi ne kadar da müthiş bir sahnedir! Şaşkınlık… Pişmanlık… Korku… Herkes yalnız başına… Bir tek Allah’ın yardımının faydalı olabileceği bir gün… Dünya’da çok itibar edilen mevkilerin, ailelerin, paraların, mülklerin fayda etmediği bir gün… Geriye dönüşün olmadığı bir gün…
İşte o gün insanların mezarlarından çıkışı çekirgelere benzetilir. Peki neden çekirgelere? Allah neden bu örneği seçmiştir? Son yüzyılda haşereler üzerinde mikro kameralar ve sistemli gözlemle yapılan araştırmalar bize neden çekirgelerin örnek olarak gösterildiğini açıklamaktadır. Herşeyden önce çekirge sürüleri çok kalabalıktır. Milyarlarca çekirge bir araya gelerek kilometrelerce uzunluk ve genişlikteki kapkara bir yağmur bulutunu andırırlar. Bu sürülerin bazılarının 3-5 kilometre genişliğinde ve metrelerce derinlikte olduğu tespit edilmiştir.
Ayrıca çekirgeler yumurtalarını toprağın içine tohum gibi yerleştirirler ve çekirge larvaları uzun bir müddet toprağın altında kaldıktan sonra yeryüzüne çıkarlar. Nereden çıkarlar? Toprağın altından…
Şimdi örnek olarak Amerika’nın New England bölgesinde yaşayan çekirgeleri inceleyelim. Bu çekirgeler 17 yaşına bastıkları yılın Mayıs ayında, uzun yıllardan beri yaşadıkları yer altındaki karanlık yarıklardan toprak üzerine çıkarlar. Eğer insanlara “Sizi karanlık bir yere kapatacağız ve saatiniz olmadan, dış dünyayla bağlantınız olmadan 17 gün sonra hep beraber dışarı çıkacaksınız” deseniz, emin olun birçok insan 17 günlük süreyi bile doğru tahmin edemez. Dünya’dayken maddi bedeni mezara konmuş insanların, ahirette topluca yaratılmalarına bundan güzel örnek olur mu? Kısacası çekirgeler ve insanlar benzer şekilde
- Toprağın altında
- Uzun bir müddet kaldıktan sonra
- Topluca
- Çok kalabalık olarak
- Yeryüzüne çıkarlar
Kuran’da öğüt almamız için örnekler verilir. Bu örnekler üzerine düşünmemiz, hem Allah’ın verdiği örneklerin güzelliğini, hem de bu örneklerle kastedilen anlamları anlamamızı sağlayacaktır.
"İşte bunlar bizim insanlara verdiğimiz örneklerdir. Ancak bilgi sahiplerinden başkası bunlara akıl erdirmez." ANKEBUT 43
To begin with, swarms of locusts, billions of them together, give the impression of a vast rain cloud without end, a black mass stretching far and wide many kilometers! Locusts bury their eggs in the earth and their larvae spend some time under the ground before they eventually emerge to the surface.
Take for instance the locusts, part of the fauna of New England, USA; in the month of May of the year in which they attain their 17th year, these insects emerge from under the ground where they have been living for years and years. Suppose, you tell a man: “We’ll shut you up in a dark cell without a wristwatch and you’ll have no contact whatsoever with the outside world and you’ll be released at the end of the 17th day.” it is very doubtful that he will be able to know exactly the time when he will be let out. There is a similarity between the rebirth of locusts and man’s resurrection.
-After a long time
-Under the ground
-Altogether
-Densely crowded
-They rise to the surface of the earth
The parables and metaphors in the Quran are many. These figures of speech are to help us to understand better the meanings of the verses.
“Me sy të përulur do të dalin nga varret, sikur të ishin karkaleca të shpërndarë.” (El-Kamer, 7)
Në kapitujt e mëparshëm u përpoqëm që të transmetojmë tregime të çuditshme nga Kurani të cilat flasin për procesin që nga formimi i gjithësisë pas Shpërthimit të Madh e deri në ditën e kiametit, gjegjësisht deri në fund të Tokës e gjithësisë dhe mendimet te të cilat na çojnë këto ajete. Sa i përket këtij kapitulli të fundit të pjesës së parë të librit, në të do ta analizojmë krahasimin e përkryer të ajetit të cituar i cili e shpjegon ahiretin që fillon pas fundit të botës, pastaj do të flasim për mendimet të cilat i nxit Kurani në kontekstin e ekzistimit të ahiretit.
Në ajetin e cituar, jobesimtarëve u tërhiqet vërejtja se do të ringjallen në ahiret, ndërsa në ajetin në vijim thuhet se ajo ditë do të jetë shumë e rëndë për jobesimtarët. Ringjallja e miliarda njerëzve përnjëherë është një skenë e tmerrshme! Konfuzitet… Pendim… Frikë… Të gjithë të vetmuar… Dita në të cilën mund të bëjë dobi vetëm ndihma e Allahut… Dita në të cilën nuk do të bëjë dobi pozita, që është shumë e respektuar në këtë dynja, familja, paratë, pasuria… Dita kur nuk ka më kthim…
Dalja e njerëzve prej varreve atë ditë krahasohet me karkalecat. Përse karkalecat? Përse Allahu i Lartësuar e ka zgjedhur këtë shembull?
Hulumtimet që janë kryer në shekullin e fundit me mikro kamera dhe me kontrollimin sistematik të insekteve, na japin përgjigje në pyetjen se përse janë sjellë si shembull karkalecat. Para së gjithash, grumbulli i karkalecave është shumë i madh në numër. Grumbullimi i miliarda karkalecave na e përkujton një vranësirë të zezë me gjatësi dhe me gjerësi me kilometra. Është konstatuar se disa prej këtyre grumbujve dinë të jenë të gjerë edhe nga 35 kilometra.
Përveç kësaj, karkalecat i bëjnë në tokë në formë të farave, ndërsa larvat e karkalecave dalin në sipërfaqe të tokës pasi të kalojnë një pjesë të gjatë të kohës nën tokë. Prej nga dalin? Dalin nga toka…
Të marrim shembull karkalecat që jetojnë në Amerikë, në rajonin New England. Në muajin maj, kur të hyjnë në vitin e 17 të jetës, këta karkaleca prej plasave të errëta nën tokë në të cilat kanë jetuar gjatë vite, dalin në sipërfaqe. Sikur t’u thuhet njerëzve: “Do t’ju mbyllim në një hapësirë të errët, do të jeni pa orë dhe pa kontakt me botën e jashtme dhe të gjithë bashkërisht pas 17 viteve duhet të dilni përjashta.” Të jeni të sigurt se shumica e tyre nuk do të arrinin të përcaktonin saktë as periudhën prej 17 ditëve. A mund të kenë njerëzit shembull më të mirë të ringjalljes, trupat e të cilëve në fund të jetës së kësaj bote janë shtrirë nën tokë? Shkurt, njerëzit dhe karkalecat janë në mënyrë të njëjtë: nën tokë dhe pasi që të qëndrojnë një kohë të gjatë nën tokë, bashkërisht dhe përnjëherë dalin në sipërfaqe.
Në Kuran përmenden shembuj me qëllim që të marrim mësim. Duke menduar për ajetet e lartpërmendura, do ta kuptojmë bukurinë e shembullit të cilin e përmend Allahu i Lartësuar, por do t’i kuptojmë edhe porositë që na jepen me anë të ajeteve.
“Këta shembuj Ne ua paraqesim njerëzve, por ata nuk i kupton kush, përveç dijetarëve.” (El-Ankebut, 43)
